Karnischer Höhenweg

De vredensweg op de grens van Oostenrijk en Italië.

Een 8-daagse tocht over de hoofdkam van de Karnische Alpen die de grens vormt tussen Oostenrijk en Italië. Er zijn verschillende varianten en mogelijkheden om de tocht te verkorten of juist uitdagender te maken. Wij deden de meest bekende vorm van de Karnischer Höhenweg, we liepen in acht dagen van Sillian naar Hermagor.

Aantal dagen: 8
Startpunt: Sillian, Oostenrijk
Eindpunt: Hermagor, Oostenrijk
Zwaarte: Moeilijk
Kenmerkend: Historische grenslijn en wandelen over bergruggen

Wat is het karakter van de tocht?
Van vele medewandelaars gehoord dat dit één van hun mooiste wandeltochten is.
Honderd jaar geleden was hier een felle strijd tijdens de Eerste Wereldoorlog en daar is tijdens de tocht nog veel van te zien. Je komt onder andere restanten van loopgraven en bunkers tegen. Daarnaast is de natuur ook schitterend om je heen. Doordat je bijna de hele tijd over de bergruggen gaat, heb je continue een 360° panorama uitzicht! Het wisselt af tussen rustgevende alpenweiden tot rotsige terreinen, dichte bossen, mooie bergmeertjes, wat overgebleven sneeuwveldjes en hele blokkenvelden. Daarnaast komt er zo af en toe ook een familie marmotten voorbij.

Wat zijn de hoogtepunten van de tocht?
Het eerste deel van de tocht loopt over de Friedenswegs. Dit pad werd aangelegd langs de Oostenrijks-Italiaanse frontlijn uit de Eerste Wereldoorlog.
De tocht loopt over veel bergruggen waarbij je rechts constant de steile toppen van de Dolomieten ziet.

Hoe zwaar is de tocht?
De tocht wordt aangegeven als een zeer pittige tocht en staat bekend als de tocht waar de meeste schoenen sneuvelen. Dit komt voornamelijk doordat het een zeer alpien karakter heeft met veel ruig terrein. Daarentegen is er veel afwisseling tussen bergruggen met spectaculaire uitzichten en alpenweiden en stukken bos. Ook is er elke dag een keuze tussen een extra top, de kamroute of een route onderlangs. In mijn ogen is de route dus voor iedereen toegankelijk, vooral als ik naar onszelf kijk; twee 18-jarige meisjes zonder enige ervaring, wel met een zeer sportieve achtergrond.

Hoe zijn de faciliteiten van de hutten?
De hutten langs de Karnischer Höhenweg zijn prima uitgerust. ‘s Avonds zijn er geen uitgebreide menukaarten, maar wordt er een 3-gangendiner geserveerd. Enkele hutten zoals de Filmoorhütte hebben geen douches beschikbaar.

Moet je reserveren voor de hutten?
Dat is zeker aan te raden voor het hoogseizoen! Wij hadden een paar maanden van tevoren al de hutten gereserveerd.
Reserveren kan via:
Sillianer Hütte
Filmoorhütte 
Porzehütte

Hochweißsteinhaus
Wolayerseehütte
Gasthof untere Valentinalm

Wat is de geschikte periode?
De hutten zijn open van half juni tot en met september. Aan het begin en einde van het seizoen is er meer kans op sneeuw en winterse omstandigheden.

Hoe kom je bij het startpunt?
Sillian is gemakkelijk te bereiken met de trein. Je neemt de Nightjet naar Wörgl en vanaf nog 2 uur met de trein naar Sillian.
Met de auto is het vanuit Utrecht zo’n 1.000 km. Vanaf je eindpunt neem je dan gemakkelijk de bus weer terug naar je auto in Sillian.
Het dichtstbijzijnde vliegveld is Innsbruck. Vanaf daar is het nog zo'n 2,5 uur met de trein naar Sillian.

Dagprogramma
Dag 1: Sillian → Sillianer Hütte
6,5 uur; 13,5km; 1370m stijgen; 0m dalen
Wij begonnen onze route in Sillian, waar we met de nachttrein vanuit Nederland heen reisden. Het is ook mogelijk om vanuit Viersach met de kabelbaan omhoog te gaan, maar wij hebben ervoor gekozen om zelf de 1400 meter naar boven te lopen. Een paar keer hebben we hier even spijt van gehad, maar alles bij elkaar was het een mooie etappe door de bossen en over de alpenweiden. ’s Nachts sliepen we in de Sillianer hütte, hier schrokken we even van de geleverde maaltijden en waren we bang dat we uitgehongerd zouden raken deze tocht. Gelukkig was dit de enige hut die zo commercieel met de maaltijden omging.

Dag 2: Sillianer Hütte → Filmoorhütte
6,5 uur; 13,6km; 850m stijgen; 950m dalen
De tweede dag begon met een mooie zonsopkomst, maar werd al gauw wat gevaarlijker. We moesten over een soort ‘bruggetje’, een ladder met gaas en gevuld met wat grote stenen boven een ravijn. Dit was wel even slikken, maar de rest van de tocht hebben wij gelukkig niet meer zoiets meegemaakt. We hadden een heerlijke lunch met eieren en verse melk van de koe bij de Obstanserseehütte. Hierna liepen we verder naar de Filmoorhütte, waar de gezellige man al met blikjes bier op ons stond te wachten.

Dag 3: Filmoorhütte → Porzehütte
3 uur; 6,3km; 220m stijgen; 630m dalen
De volgende dag was een beetje onze ‘rustdag’, we hadden een etappe naar de Porzehütte van ongeveer 3 uur gepland om bij te komen van de eerste dagen. Dit was een mooie etappe over de groene alpenweiden.

Dag 4: Porzehütte → Hochweißsteinhaus
8 uur; 17,3km; 1030m stijgen; 1100m dalen
De 4e etappe staat ook wel bekend als de Köningsetappe! Een erg lange tocht met veel hoogtemeters, maar erg de moeite waard! Tijdens de kamwandeling waren er continue alleen maar hoge toppen om ons heen. Een aantal stukken waren gezekerd met staaldraad en vonden wij soms behoorlijk eng en heftig. We kwamen dan ook echt uitgeput bij de Hochweiβsteinhaus aan. Hier is de mogelijkheid om een extra nacht te verblijven en de Hochweiβstein te beklimmen.

Dag 5: Hochweißsteinhaus → Wolayerseehütte
7,5 uur; 14,3km; 1070m stijgen; 980m dalen
Deze dag verlaten we de bergruggen een beetje en komen we in de lagere Italiaanse almen terecht richting de Wolayerseehütte. Deze hut heeft een prachtige locatie en het is dan ook echt genieten op het terras.
Vele wandelaars lopen de volgende dag vanaf de Wolayerseehütte naar Kötschach en eindigen daar hun tocht.

Dag 6 t/m 8: Onderbroken door noodweer
Die nacht slaat het weer helaas helemaal om en stormt en onweert het heftig. Na wat rondvragen wordt ons de volgende dag geadviseerd om richting het dal te lopen en vanaf daar onze route te vervolgen in plaats van de 8-urige tocht over de bergrug. We liepen daarom naar de Plöcknerpas en hebben vanaf daar naar het dorpje Kötschach gelifd. Ook was dit een etappe waar voor veel mensen hun tocht op hield en we afscheid van elkaar namen.
Na een overnachting in dit dorpje hebben we de volgende dag de bus genomen naar Tröpolach om vervolgens de kabelbaan omhoog te nemen. Vanaf daar hervatten we onze tocht weer naar het Alpenhotel in Naβfeld.
Dit was alweer de laatste dag van onze Karnischer Höhenweg. We vervolgden onze weg richting het dal naar Hermagor via de schitterende Garnitzenklamm.
Dit is ook gelijk het grote voordeel van deze tocht; vanaf elke hut is een weg naar het dal bij onverwachte omstandigheden zoals noodweer of ziekte.
De route is nog met 3 extra dagen uit te breiden tot aan Unterthörl.